Από εδώ, στο Λονδίνο, είχα προβληματισθεί για παράξενα και απίθανα δημοσιεύματα από 1978,π.χ. μειονότητες στην Ελλάδα.

Υπήρχε μια επίμονη και αδικαιολόγητη τάση   υποβιβασμού ή εξαφάνισης της Ιστορίας των Σουλιωτικών Αγώνων. Με το περιοδικό  "Ηπειρωτική Εταιρεία"  και κ.λ.π.προσπάθησα να κινήσω το ενδιαφέρον στην Ελλάδα για την επίμονη και αφύσικη επίθεση κατά των Σουλιωτικών  ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΩΝ.  Την 6η Μαρτίου 2013 έμεινα κατάπληκτος στο Παρίσι με τον κεντρικό σταθμό του ΜΕΤΡΟ,στο 19ο διαμέρισμα, που φέρει το όνομα του Μάρκου Μπότσαρη και της Ομώνυμης μεγάλης Λεωφόρου προς τιμήν του ήρωα της ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ και πικραμένος για όσα συμβαίνουν στη Χώρα μου. Κακώς εμείς οι Σουλιώτες δεν προβάλαμε ποτέ την συμβολική  πρόταση του Δαγκλή-Μπότσαρη το 1913 για ίδρυση τότε τιμητικά Νομού Σουλίου με έδρα το Σούλι.  Αν ήταν τότε ουτοπικό,τώρα είναι εξαιρετικά επίκαιρο για απάντηση στους Αλβανικούς,Σκοπιανικούς και Νεοοθωμανικούς Εθνικισμούς,για απάντηση στους εσωτερικούς πράκτορες που έχουν "τρουπώσει"σε θέσεις-κλειδιά. Και πάλι απευθύνομαι στην κ. Φραγκουδάκη και την παρέα της ότι το πανελλήνιο "Αχός βαρύς ακούγεται/πολλά ντουφέκια πέφτουν,.."και ο βυζαντινός,ο Ύμνος της Ρωμηωσύνης "Τη Υπερμάχω Στρατηγώ τα Νικητήρια.." δεν ασκούσαν στα παιδιά μας Παιδαγωγικό Πειθαναγκασμό και Ψυχολογική Βία." Αγανακτισμένος γιατί χάσαμε τα παιδιά μας στο Εξωτερικό προωθώ  συνυπογράφοντας το μήνυμα που έλαβα.    B.M.  Λονδίνο 13/3/2013

7/3/2013

ΠΡΟΣ

 ΑΞΙΟΤΙΜΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ

Κο ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΛΙΚΝΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΑΞΙΩΝ ΚΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

ΠΑΡΓΑ-ΣΟΥΛΙ

Χίλια χρόνια επαρκούν για να σχηματισθεί ένα έθνος, μια ώρα από κακήν εκλογήν αρχόντων είναι αρκετή να το κρημνίσει. (Λόρδος Βύρωνας)

Η κακή εκλογή αρχόντων μας οδήγησε να ζούμε μια εποχή που τα «πάντα εσαλεύθησαν» όπως έγραφε για την εποχή του σε μια νεανική διακήρυξη ο Νίκος Καζαντζάκης, που η αλήθεια και το ουσιαστικό γίνονται σπάνιο, μέσα στην σύγχυση που επικρατεί, δυσεύρετο.

Δεν θα φτάναμε στο χάος αν υπήρχε υγιής κοινοβουλευτισμός, που αποτελεί την ορθότερη μορφή αυτοδιοικήσεως των ελεύθερων λαών. Αλλά για να εξυγιανθεί ο κοινοβουλευτισμός και για να σωθεί η χώρα, πρέπει να εξαφανισθεί η κομματική ακολασία.

Είναι αδύνατον να εφαρμοσθούν, εγκαίρως και επιτυχώς λύσεις των ελληνικών προβλημάτων,  αν η παμφαγία του κόμματος δεν κτυπηθεί κατακέφαλα. Διαφορετικά τι ωφελεί να πιστεύουμε ότι όλοι οι άνθρωποι γεννώνται ελεύθεροι και ίσοι; Κάθε πολίτης , έχει δικαίωμα και καθήκον να κάμει τα πάντα για να σταματήσει το κατρακύλισμα αυτό, το οποίο μας οδηγεί όλους στον γκρεμό. Όταν ο πολίτης λέει για ζητήματα του κράτους:  “Τί μ’ ενδιαφέρει  εμένα;” αυτό το κράτος είναι καταδικασμένο να χαθεί. Ο ελληνικός λαός δεν ζητεί θαύματα από τους ηγέτες του ζητεί ΕΛΛΑΔΑ.

ΕΛΛΑΔΑ: Ιστορία-Πολιτισμός-Δημοκρατία.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και δάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ έχει σκοπό την πρόοδο, όχι των Επιστημών και των Μηχανών, αλλά του ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Καταραμένος να είναι ο πολιτισμός, αν χρειάζεται για την συντήρηση του να καταβροχθίζει ανθρώπους.

Το πιο άμεσο κριτήριο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και συγχρόνως ένα από τα μυστικά της πολιτικότητας είναι το να προνοεί και να εξασφαλίζει, ώστε κανένας πολίτης, οσοδήποτε ταπεινός να εμποδίζεται, είτε για λόγους καταγωγής, είτε για λόγους γνωριμιών να φτάσει στα πιο μεγάλα αξιώματα και στις πιο ανώτερες διακρίσεις της πολιτείας. Η αξιοκρατία, ο σεβασμός και η τήρηση των ΝΟΜΩΝ είναι τα κύρια συστατικά.

Αναφέρει ο Δημοσθένης: «Οι νόμοι είναι η ψυχή της πολιτείας και όπως και το σώμα, άμα χάσει την ψυχή πεθαίνει έτσι και η πολιτεία, άμα λείψουν οι νόμοι, διαλύεται».  Συνεχίζει ο Ευριπίδης: «Τρεις είναι οι αρετές που οφείλεις ν’ ασκείς, να τιμάς τους Θεούς, ν’ αγαπάς τους γονείς που σε ανέθρεψαν και να σέβεσαι τους νόμους της Ελλάδος…»

Αυτός ο πλούτος είναι γεννήματα του τόπου μας, ΙΣΤΟΡΙΑ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ-ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, που απλώθηκαν να φωτίσουν την ανθρωπότητα. Σήμερα ο τόπος που τα γέννησε τ’ ανέθρεψε και τα πρόσφερε, θυσιάζεται στο βωμό της Παγκοσμιοποίησης και της Οικονομικής κρίσης που μας οδηγεί στην Συρρίκνωση και τον Αφανισμό.

Το έγκλημα γίνεται εκ προμελέτης ή εν βρασμώ?

Στην συρρίκνωση και τον αφανισμό οδηγήθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες η ιστορική αλυσίδα της νεότερης αλλά και Ευρωπαϊκής Ιστορίας που γράφτηκε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας από τους ‘Έλληνες και τις φιλικές συμμαχικές δυνάμεις της Ευρώπης και της Ρωσίας. Αναφερόμαστε στο ΣΟΥΛΙ και την ΠΑΡΓΑ.

… «Τα γενόμενα εις το Σούλι είναι θαύμα Θεού…»

Η επιγραμματική αυτή φράση ανήκει στον Γενικό Προβλεπτή της Γαληνότατης  Δημοκρατίας στα Επτάνησα. Την έγραψε σε αναφορά προς τον Δόγη της Βενετίας τον Απρίλιο του 1772 , είκοσι σχεδόν χρόνια πριν ο Αλίς επιτεθεί κατά του Σουλίου. Και πολύ πριν από την Γαλλική Επανάσταση.

Με τους βηματισμούς των Σουλιωτών πρόβαλε η άνοιξη τους σκλαβωμένους Έλληνες ως θεϊκό δώρο ανακυκλώσεως του πόθου για ελευθερία…

Θα ψάλει ο Λόρδος Βύρωνας: «Στο Σουλιώτικο βράχο προς της Πάργας το χώμα γενεά σιδερένια ως και σήμερα είναι που από μάνες Δωρίδες λες και βγαίνει ακόμα.»

 Η Ελλάδα μας σήμερα περισφίγγεται από μύριους εξωτερικούς και εσωτερικούς κινδύνους. Το θαύμα της Ιστορίας μας που μερικοί προσπαθούν να μη γίνεται πιστευτό στη «σοφή» εποχή μας, που έμαθε να τα μετράει όλα με αριθμούς νομισμάτων, προφανώς και την τιμή και την αξιοπρέπεια  και την ελευθερία.

Η ιστορική ανάταση, η παγκόσμια ακτινοβολία, το δέος του ιστορικού θαύματος είναι η κληρονομιά της φυλής μας.

Στα Ιστορικά Αρχεία της Ευρώπης και της Αγίας Πετρούπολης η Ιστορία του Σουλίου και της Πάργας ζωντανεύει για να κρατηθεί  στο ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Και στο παρελθόν αρκετές δεκαετίες πριν, πάλι τραυματίστηκε η Πάργα και το Σούλι (ως Σουλιώτικη Συμπολιτεία τότε).

Η μεν Πάργα με την μετατόπιση από το Νομό Θεσπρωτίας στο Νομό Πρεβέζης, το δε Σούλι (ως Σουλιώτικη Συμπολιτεία) μοιράστηκες στους Νομούς Θεσπρωτίας, Ιωαννίνων, Πρεβέζης.  Όλα στο βωμό της μικροπολιτικής φιλοδοξίας;

Αυτό όμως που βιώνουμε είναι εκτέλεση. Το σπάσιμο της ιστορικής αλυσίδας και η ένταξη της Πάργας από ανεξάρτητος Δήμος που ήταν στο Καναλάκι (Φανάρι) κρατώντας για τους τύπους την επωνυμία Δήμος Πάργας, έχει ήδη συρρικνώσει κι έχει υποβαθμίσει την Πάργα κάνοντας τη από δήμο σε συνοικία. Μια πόλη με μεγάλη τουριστική κίνηση, με ακίνητη περιουσία, με κληροδότημα που ευεργέτησε τον τόπο και τους κατοίκους, μια πόλη που έδωσε κίνητρα ανάπτυξης στην ζωή των κατοίκων, που δεν χρειάστηκε κρατική χορηγία, βρέθηκε σήμερα υποθηκευμένη.

Ποιοι ευθύνονται; Τι οδήγησε την Πάργα στο ξεπούλημα της; Τι οδήγησε τον τόπο στο λυκόφως;

Οι κάτοικοι της Πάργας προέβησαν σε κινήσεις σωτηρίας.

Σύσσωμοι , ομόψυχα προκειμένου να μη χάσει ο τόπος τους τις αξίες που κληρονόμησαν. Μάζεψαν υπογραφές και κατέθεσαν  υπόμνημα στην κυβέρνηση με την ελπίδα να παραμείνει η Πάργα ανεξάρτητος δήμος.

Το ίδιο έγινε και από τον Πρόεδρο της Ιστορικής Κοινότητας Σουλίου πριν λίγα χρόνια (Κο Ευάγγελο Οικονόμου) ώστε το Σούλι να παραμείνει ιστορική κοινότητα και όχι συνοικία της Παραμυθιάς που παραπλανητικά μετονομάστηκε Δήμος Σουλίου. Η ιστορική ανάταση, η παγκόσμια ακτινοβολία, το δέος του ιστορικού θαύματος είναι η κληρονομιά της φυλής μας.

Αυτός ο τόπος, αυτοί οι αγώνες, αυτοί οι ήρωες, αυτοί οι νεκροί είναι του έθνους αγλάισμα των Πανελλήνων  καύχημα και το δικό μας  σεπτό και ακριβό προσκύνημα.

Όμως το Σούλι και η Πάργα με την φυσική και ιστορική τους μεγαλοπρέπεια αξίζουν μια καλύτερη τύχη κι ευρύτερη προβολή, ώστε να βιωθεί και να αξιοποιηθεί από τους Πανέλληνες αυτό το μέγα επικό κεφάλαιο, το οριακό στην Ιστορική μοίρα του Έθνους.

Σκοπό έχουμε ν’ αναστήσουμε τη συνείδηση στο Παγκόσμιο  ναό των Ανθρωπίνων Αξιών και της Εθνικής Αξιοπρέπειας.

Απευθύνομαι με τη φωνή της Πάργας και του Σουλίου στους εκλεκτούς του ελληνικού κοινοβουλίου και ως Ευρώπη, στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο μη μας οδηγείτε στο Λυκόφως.

Με σεβασμό στους Θεσμούς

Μαργαρίτα Παππά

Υπάρχουν και 4 ντοκουμέντα ως συνημμένα από τα οποία το σπουδαιότερο είναι η συλλογική καταγγελία Δημάρχων και παραγόντων της περιοχής της Σουλιώτικης Συμπολιτείας. Αδύνατη για μένα η μεταφορά τους στην Ιστοσελίδα Σουλιώτικα.

Ελληνορθόδοξη Κοινότητα  Αγίου Ελευθερίου   LEYTON   ΛΟΝΔΙΝΟΥ

  ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ-

ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ

Την  Κυριακή ,10 Μαρτίου 2013  και ώρα 11^η π.μ. θα γίνει Εκδήλωση Μνήμης  για τον  Ελληνοκύπριο ήρωα και Εθνομάρτυρα Ευαγόρα Παλληκαρίδη.

Οργανώνεται από την Ελληνορθόδοξη Κοινότητα  Αγίου Ελευθερίου  LEYTON  Ανατολικού ΛΟΝΔΙΝΟΥ ,που γίνεται κάθε χρόνο.

Η επιμνημόσυνη Δέηση  θα γίνει στον Ι.Ν. Αγίου Ελευθερίου, θα συμμετάσχουν με απαγγελίες ,τραγούδια και κατάθεση στεφάνου οι μαθητές  του Σχολείου της Ομώνυμης Κοινότητας και θα ομιλήσει για τον αείμνηστο ήρωα ο κ.Βησσαρίων Μπακόλας.

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ    ΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

Ευχαριστώ θερμά το Δ.Σ. της Ελληνοορθόδοξης Κοινότητας Αγίου Ελευθερίου Leyton  Ανατολικού Λονδίνου που μου έδωσε αυτήν την μοναδική ευκαιρία να γυρίσω πίσω 57 χρόνια και να ξαναζήσω τους επικούς αγώνες του Κυπριακού Λαού και περισσότερο από όλα το πνεύμα θυσίας και αυτοθυσίας της Ελληνικής Κυπριακής Νεολαίας. Θα αναφέρω δυό επετειακά παραδείγματα.

 Το Πρώτο :     Τέτοιες μέρες, στις 14 του Μάρτη 1956, στην Λάρνακα, όπως γράφει ο Δ.Μικελλίδης, στην κηδεία του ποιο μικρού ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α, του 7χρονου Δημητράκη Δημητριάδη, τα κορίτσια χόρευαν τον χορό του Ζαλόγγου και τραγουδούσαν «Στη στεριά δεν ζει το ψάρι/κι΄ούτ’ανθός στην αμμουδιά κι οι Σουλιώτισσες δεν ζούνε/ δίχως την Ελευθεριά.

Και το δεύτερο:         Τέτοιες μέρες του Μάρτη,13 ξημερώνοντας14,ένα χρόνο αργότερα, το 1957 στις Κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας, απαγχονίζεται ο Νεαρώτερος αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. ο μαθητής με τα πολλά χαρίσματα 18χρονος Ευαγόρας Παλληκαρίδης από την Τσάδα της Πάφου. Δεν αξιώθηκαν οι γονείς του Μιλτιάδης και Αφροδίτη,τα 4 άλλα αδέρφια του να του κάνουν αξιοπρεπή κηδεία διότι ο Δυνάστης με τις χιλιάδες στρατιωτών Ειδικών Δυνάμεων  έτρεμε και από το χτύπημα από τις καμπάνες. Και η καμπάνα της Ορθόδοξης Εκκλησιάς που σήμαινε συναγερμό Ψυχών, ήταν ένα ισχυρό όπλο για τον αγωνιζόμενο για Λευτεριά Λαό. Ο Δυνάστης τοποθέτησε το σεπτό  Σώμα του Βαγορή στα  «Φυλακισμένα μνήματα», στον ίδιο νωπό τάφο που πριν από λίγες μέρες με τον ίδιο απάνθρωπο τρόπο είχε ταφεί ο Αετός του Μαχαιρά, ο Γρηγόρης Αυξεντίου.  Ποιός δάσκαλος και ποιος γονιός είχε τότε την δύναμη της Λογικής να συγκρατήσει τέτοια φλογισμένα νειάτα;!...Και ποια μητέρα μπορούσε να αντέξει τα βασανιστήρια του σπλάχνου της στη φυλακή που είχαν επινοήσει από τότε τα έξυπνα…πλέγματα- αόρατα παραπετάσματα, όπως αργότερα τις λεγόμενες έξυπνες ..βόμπες.

Στη Λάρνακα καταγράφτηκε τότε για την εν ψυχρώ δολοφονία του μικρού Δημητράκη το ξέσπασμα σε κλάματα κάποιας  Αγγλίδας που γνώριζε το γειτονόπουλο. Αλλά και η Παγκόσμια κατακραυγή μετά την καταδίκη του Ευαγόρα Παλληκαρίδη με πρώτη την ίδια την Αγγλία,δείχνουν ότι οι Λαοί   έχουν κατανόηση για το Δίκαιο. Κάποια άδικα και μεγάλα συμφέροντα ολίγων Εξουσιαστών βασανίζουν ανθρώπους και χωρίζουν λαούς. Ο Παλληκαρίδης ,Παλληκαρά έλεγαν τον Παππού του,είναι ο ένατος και ο τελευταίος που τον ανέβασαν στην κρεμάλα. Με γρήγορες διαδικασίες είχαν καταδικάσει για αγχόνη άλλα 26 παλληκάρια. Δεν τόλμησαν οι δυνάμεις της Βίας και της Τρομοκρατίας να τελειώσουν τα  ωμά εγκλήματα, διότι η Υποκρισία ξεσκεπάζεται επικίνδυνα.  ΄Ετσι περνούσαν οι ζοφερές και οι μαύρες τότε μέρες στην Κύπρο που στο βάθος έβλεπες κάποιο φως και διαγράφονταν ελπίδες Ελευθερίας.

Ο  Ευαγόρας Παλληκαρίδης  γεννήθηκε  στο ορεινό χωρίο Τσάδα της Πάφου,

 Ευαγόρας Παλληκαρίδης (1938-1957)

 

  στις  28 Φεβρουαρίου του 1938. Είναι το τέταρτο παιδί από τα 5 της πολύτεκνης οικογένειας Μιλτιάδη και Αφροδίτης Μαυρομάτη. Είναι δεύτερος ξάδελφος του απαγχονισθέντα  την 21^η Σεπτεμβρίου 1956 ήρωα Στέλλιου Μαυρομάτη.  Στο Δημοτικό του χωριού του πάντα αριστεύει και διακρίνεται για το  ήθος και τον χαρακτήρα του. Από την πρώτη τάξη στο γυμνάσιο ο Βαγορής ζούσε ποιό έντονα εκείνη την εποχή του 1950.Ζούσε έντονα την πίκρα  για την αθέτηση της υπόσχεσης των Άγγλων για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Ζούσε έντονα το  Ενωτικό με την Ελλάδα αποτέλεσμα 97% του δημοψηφίσματος  που είχε γίνει από την Εθναρχούσα τότε Εκκλησία της Κύπρου. Αυτό  σημάδεψε πολύ βαθειά την καρδιά του 13χρονου μαθητή του Γυμνασίου. Το ίδιο έγινε και για όλα τα άλλα παιδιά της Κύπρου. Το 1953 στο Ιακώβιο Γυμναστήριο αντί της Ελληνικής Σημαίας αναρτήθηκε η Αγγλική και αυτό ξεσήκωσε όλους τους μαθητές σε διαδήλωση διαμαρτυρίας. Ο Ευαγόρας  αναρριχήθηκε στον ιστό και κατεβάζει την Σημαία. Συλλαμβάνεται ο 15ντάχρονος  για τα γεγονότα της Πάφου και αργότερα αφέθηκε ελεύθερος λόγω της ηλικίας του. Αυτό επανέλαβε στη Δερύνεια στις 14 Αυγούστου 1996 ο Σολωμός Σολωμού με την τουρκική σημαία.

Από τότε ο Ευαγόρας  Παλληκαρίδης   μοιράζεται τη νεανική του ορμή σε αγώνες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες και να γράφει ποιήματα. Ήταν ένα παιδί  πολύ προικισμένο με πολλά χαρίσματα και προσόντα. Μας άφησε ένα πλούσιο πνευματικό έργο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και  σε νεαρή ηλικία. Από τότε έδειξε τα ηγετικά του προσόντα ξεσηκώνοντας με ακράτητο ενθουσασμό για διαδηλώσεις για διαμαρτυρίες για υπεύθυνη παρουσία παντού. Στις 17 Νοεμβρίου1955 συλλαμβάνεται από τις κατοχικές δυνάμεις της Αγγλίαςκαι δικάζεται. Δεν παραδέχεται όμως την ενοχή του και παραπέμπεται  γιανα δικαστεί πάλι στις  στις 6 Δεκεμβρίου. Τότε, μαθητής της προ τελευταίας τάξης του Γυμνασίου, παίρνει την μεγάλη απόφαση με την ευχή του πατέρα του. 5 Δεκεμβρίου 1956,παραμονή της δίκης,στα 17 του χρόνια, περνάει στην παρανομία.

__ «Καλύτερα πατέρα να ανεβώ στα βουνά παρά να να με βασανίζουν στη φυλακή».

__Πήγαινε παιδί μου στην ευχή του Θεού και να είσαι Τίμιος και Δίκαιος.!.»

Μπαίνει κρυφά στο σχολείο του και για αποχαιρετισμό  άφησε στην έδρα ένα σημείωμα ,όπου μεταξύ των άλλων έγραφε:

Θα πάρω μιαν ανηφοριάν, θα πάρω μονοπάτια,

Να βρω τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.

Εγκαταλείπει το σχολείο και δίνει τον όρκο του αγωνιστή.

«Ορκίζομαι εις το όνομα της Αγίας Τριάδος ότι:

1.- Θα αγωνισθώ με όλας μου τας δυνάμεις διά την Απελευθέρωσιν της Κύπρου από τον Αγγλικόν ζυγόν, θυσιάζων και αυτήν την ζωήν μου.

2.- Δεν θα εγκαταλείψω τον Αγώνα υπό οιονδήποτε πρόσχημα

 παρά μόνον όταν διαταχθώ υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως και αφού εκπληρωθή ο Σκοπός του Αγώνος.

3.- Θα πειθαρχήσω απολύτως εις τας διαταγάς του Αρχηγού της Οργανώσεως και μόνον τούτου.

4.- Συλλαμβανόμενος θα τηρήσω απόλυτον εχεμύθειαν τόσον επί των μυστικών της Οργανώσεως

 όσον και επί των ονομάτων των συμμαχητών μου, έστω και εάν βασανισθώ δια να ομολογήσω.

5.- Δεν θα ανακοινώ εις ουδένα διαταγήν της Οργανώσεως ή μυστικόν το οποίον περιήλθεν εις γνώσιν μου

 παρά μόνον εις εκείνους δι΄ ούς έχω εξουσιοδότησιν υπό του Αρχηγού της Οργανώσεως.

6.- Τας πράξεις μου θα κατευθύνη μόνον το συμφέρον του Αγώνος και θα είναι απηλλαγμέναι πάσης ιδιοτελείας ή κομματικού συμφέροντος.

7.- Εάν παραβώ τον όρκον μου θα είμαι ΑΤΙΜΟΣ και άξιος πάσης τιμωρίας»

Μετά εντάσσετα στις ένοπλες ανταρτικές ομάδες της Εθνικής Οργάνωσης  Κυπρίων Αγωνιστών, της Ε.Ο.Κ.Α. του Διγενή. Από τότε πρωτοστατεί σε πολλές μάχες και στα περισσότερα γεγονότα μέχρι την 18^η Δεκεμβρίου 1956.  Τότε σε στροφή δρόμου στη  Λυσό, έπεσε σε ενέδρα Αγγλικής περιπόλου με δυό  συναγωνιστές του που διέφυγαν.Στη δίκη της 25^ης Φεβρουαρίου 1957 παραδέχτηκε την ενοχή του, δεν άφησε περιθώρια υπεράσπισης στους δικηγόρους του και δήλωσε στους δικαστές:    «Γνωρίζω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έπραξα, το  έπραξα ως Έλλην Κύπριος, όστις ζητεί την Ελευθερίαν  του. Τίποτε άλλο». Η Παγκόσμια κατακραυγή, όπως προανάφερα δεν έφερε αποτέλεσμα για την ζωή του Παλληκαριού.

Σταθερή μένει αυτή η απόφαση για αυτοθυσία για τρεις και περισσότερο μήνες μέχρι τα μεσάνυχτα της 13^ης με-14ης Μαρτίου. Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης απαγχονίζεται στις Κεντρικές Φυλακές της Λευκωσίας.   Ο Βαγόρας γνώριζε καλά ότι το 1956 είχαν κρεμασθεί  στην ίδια κρεμαλα 8 γενναίοι Κύπριοι συναγωνιστές.. Γνώριζε καλά ότι  μέσα στις Κεντρικές φυλακές ο Δυνάστης είχε φτιάξει το κοιμητήριο που  οι πονεμένοι γονείς και συγγενείς και οι αποφασισμένοι αγωνιστές το είχαν ονομάσει « Φυλακισμένα Μνήματα».

Αυτά όλα είναι η συνέχιση και η επανάληψη της Αυτοθυσίας του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και των άλλων επισκόπων της Κύπρου στις  9 Ιουλίου 1821.

«Δεν θέλω Κκιόρογλου εγιώ να φύω που την Χώραν

Θέλω να μείνω Κκιόρογλου κι ας πα’ να με σκοτώσουν.

………………………………………………………………………………..

Η Ρωμηωσύνη έν φυλή συνόκαιρη του κόσμου

Κανένας δεν εβρέθηκεν για την ιξηλείψει..

Η Ρωμηωσύνη εν να χαθεί όντας ο κόσμος  λείψει.»

Εμείς οι Ρωμηοί, εμείς οι Ορθόδοξοι Έλληνες αναπτύξαμε έναν Πολιτισμό  από τα παλιά τα χρόνια διαφορετικό από τους άλλους πολιτισμούς ,τον Πολιτισμό της Προσφοράς, της Θυσίας και της Αυτοθυσίας. Δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με τα φαινόμενα καμικάζι, με τα φαινόμενα θρησκευτικού φονταμελισμού και επιθετικής αυτοκτονίας.

Εμείς τον πολιτισμό μας τον ορίζομε ως βίωση και δημιουργία υπερατομικών αξιών.

Η Αυτοθυσία του Αρχιεπισκόπου Κυπριανού και των άλλων επισκόπων του 1821 ως υπερατομική αξία πότισε τις ρίζες του δέντρου της Ελευθερίας των Ελληνοκυπρίων και τα πολλά παλληκάρια της Ε.Ο.Κ.Α  του Διγενή έφεραν το εφικτό αποτέλεσμα του 1959,την Ανεξάρτητη Κύπρο. Όλοι βοήθησαν για αυτό το εφικτό αποτέλεσμα, αλλά οι θυσίες των κυπρίων παλληκαριών είναι η κορυφή της προσφοράς. Είναι το Ελληνικό Φιλότιμο που ο αείμνηστος π.Ρωμανίδης το αναλύει ως πρακτική υπαρξιακή το γνωστό μας Θρησκεία, Πατρίδα και Οικογένεια. Θησαυρός Αξιών που για χρόνια τον πολεμούν εκείνοι που δεν τον κατανοούν ή δεν τον κατέχουν.

Αναφέρθηκα στα προηγούμενα από μια μεγάλη ανησυχία διαβάζοντας σε πολλά μπλόγκς και στην Σημερινή της Κύπρου,27-1-2013.Διάβασα λοιπόν, ότι έγινε κάποια προσπάθεια να απαγορευθεί η επίσκεψη των μαθητών στα «φυλακισμένα μνήματα». Τέτοια και χειρότερα φαινόμενα, κρίσεως Αξιών και Πολιτισμού είχαμε και έχουμε και στην Ελλάδα. Αυτή η κρίση Αξιών που προηγήθηκε, έφερε την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.   Το παρήγορο για την Κύπρο είναι , ότι αμέσως σθεναρά αντέδρασαν         παράγοντες εκπαιδευτικοί. Μια από τις απαντήσεις ήταν: «Τα Φυλακισμένα Μνήματα είναι η Δόξα της Κύπρου, είναι η δικαίωση του ανθρώπου, είναι το προσκυνητάρι του Παγκόσμιου πολιτισμού. Πού να το περίμενες αυτό Ευαγόρα Παλληκαρίδη;!!!..: Αναλαμπές πολιτισμού Θυσίας και Αυτοθυσίας έχουμε στην Κύπρο στα μέσα του Αυγούστου το 1966 με τα γεγονότα της Δερύνειας. Η θυσία του Τάσου Ισαάκ  πυροδότησε το Ζωντανό Πνεύμα του Παλληκαρίδη στην ψυχή του Σολωμού Σολωμού που αναρριχήθηκε στον κοντό και κατέβασε την τουρκική σημαία. Με το αίμα της ζωής του, υπενθύμησε σε όλον τον κόσμο και ίδιαίτερα στους βιομήχανους των ατέρμονων συνομιλιών,ότι η παράταση του εγκλήματος Εισβολής  της Τουρκίας είναι παγκόσμια ιστορική ανωμαλία.

Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε. Στον ορίζοντα βλέπουμε και πάλι σύννεφα. Τότε η πρώτη Προκήρυξη της 1^ης Απριλίου 1955 άρχιζε:   «Με την βοήθεια του Θεού ,με πίστη στον τίμιο Αγώνα μας με την συμπαράσταση ολοκλήρου του Ελληνισμού…». Αυτά ήταν τα μεγάλα μας όπλα τότε. Στην πορεία μας αν κάναμε λάθη είναι καιρός με Μετάνοια και με το Έλεος του Θεού, να ανασυντάξουμε τις ακαταμάχητες δυνάμεις μας.

Αιωνία σας η Μνήμη Αθάνατοι Ήρωες. Ζήτω η Κύπρος μας!.. Ζήτω το Ελληνικό μας Έθνος!..

Leyton  10-3-2013                  Βησσαρίων Μπακόλας

ΒΗΣΣΑΡΙΩΝ  ΝΙΚ. ΜΠΑΚΟΛΑΣ

Πάρεδρος Παιδ.Ινσ.-Επιθεωρητής

Dip.ed.,b.ed.,b.pol.sc.,prodr.ed(3952/82 ΔΙΚΑΤΣΑ

Αγίου Κων/νου 17 Παλλήνη,153.51

Τηλ.φαξ 2106031874,κ.6974771776

Email  vissarionbakolas@yahoo.gr