Οι Λακκασουλώτες,όσο μπορούσαμε,ζούσαμε το Ρωμαίηκο Φιλότιμο,ως Θυσία και Προσφορά.
Δεν γνωρίζαμε τότε τα ξένα Συστήματα και τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι:
Η ετοιμότητα θυσίας για Θρησκεία,Πατρίδα και Οικογένεια υπερκάλυπτε αυτά που λέμε Ατομικά ή Κοινωνικά Δικαιώματα. Η αγνή και απλοϊκή Αγωγή από τους Γονείς και τα Φτωχά σχολεία μας,έλεγχε και περιόριζε τον Εγωϊσμό,την τάση για Ατομικό Συμφέρον και την κάθε Δημαγωγική Ρητορεία.
Αυτή ήταν και είναι η διαφορά μας από τους άλλους Πολιτισμούς,΄Αγγλων,Γάλλων,Ρώσων και Αμερικανών.
Τώρα αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε γιατί τόσο σκληρά χτυπήθηκε για δεκαετίες με διάφορες προφάσεις το Σουλιώτικο Πνεύμα,ο Σουλιώτικος Πολιτισμός της Θυσίας και της Προσφοράς. Σημάδια του πολιτισμού είναι οι Εκκλησίες , με ιδιαίτερη αναφορά στον τοπικό Άγιο Δονάτο, (οι Λακκιώτες τον ξεχάσαμε) ,η ανιδιοτελής και μακροχρόνια προσφορά του τόπου μας που τον υπερασπιστήκαμε και οι μεγάλες Οικογένειες. Μητέρα και στήριγμα αυτού του Πολιτισμού ήταν οι Πολύτεκνες μανάδες μας.
